SUHEILA İSMAİL | ARAD, ROMANYA
Romanya’nın başkenti Bükreş’ten 12 saatlik tren yolculuğu gidilebilen Arad şehrinde, Cinema Arta salonunda bir grup sinemaseverle birlikte, Yunan gazeteci Mariana Kakaounaki’nin ilk uzun metrajlı filmi ‘İnvisible-Görünmez’i izledim. Kahramanların evlerine ışınlandım adeta, gerilimi, hüznü, ızdırabı, hatta kaçış anlarını onlarla yaşadım.
Şehirdeki belgesel film festivalinde, Gonca ve Ebubekir Kara çiftinin ülkelerinde maruz kaldıkları hukuksuzluklardan Yunanistan’a kaçarken kendilerinden eksilerek özgürlüğe kavuşmasının acıklı hikâyesi de yer alıyordu.
Film kısaca, 15 Temmuz sonrasında Türkiye’de hayatları kökten değişen ve teröristlikle suçlanan on binlerce aileden sadece ikisinin yaşadıklarını anlatıyor. Ana hikâye, Ege Denizi’ni geçmeye çalışırken teknenin alabora olmasıyla iki çocuğunu kaybeden Kara ailesinin yaşadıkları… İkinci planda ise doktor Ahmet’in hikâyesinden Atina’daki Türk mültecileri resmediliyor.
‘HİKÂYENİN ÇOK DAHA BÜYÜK OLDUĞUNU HİSSETTİM’
82 dakika süren gösterim sonunda gazeteci Marianna Kakaounaki, izleyicilere belgeselin çekiliş hikayesini anlattı. Trajedilerinin bir parçası olmak istediğini Kara ailesine ilettiğinde, aldığı tepkiyi şöyle ifade etti: “Atina’ya yeni gelmişlerdi, yabancı bir ülkeye eli boş gelmiş olmanın zorluklarına ek olarak, geçirdikleri bir travma da vardı. Hemen evet dediler. Her şeylerini kaybetmişlerdi, kaybedecek şeyleri kalmamıştı.”
Belgeselin ana kahramanı aileyle beş ay boyunca her gün beraber olan Yunan gazeteci, dil engelini Google çeviri programıyla aşmış. Duygu aktarımında büyük zorluk yaşadığını söyleyen Kakaounaki, hazırlık sürecindeki duygularını, “Hikayenin gerçekte çok daha büyük olduğunu hissettim. Ortada devam eden bir zulüm var. Bir hafta sonra unutulacak bir makaleden çok daha büyük bir çalışma olması gerektiğinin farkına vardım.” sözleriyle paylaşıyor.
‘GÖRÜNMEZLERİ GÖSTERMEK BENİM İÇİN AYRICALIK’
Mariana Kakaounaki, çektiği belgeselin politik kategoride olduğunu kabul etse de insan hikâyesine odaklandığını vurguluyor: ”Hayatlarını, trajedilerini görüyorsun, onları insan olarak tanıyorsun, anlıyorsun. Uzun süre kaçak, görünmez insanlar olarak yaşamışlar. Zaten Türk yetkililerin onlara hissettirmek istediği; hikayelerini anlatmamaları, anlatırlarsa başlarının derde gireceği. Benim için bu durum bir ayrıcalıktı. Onları görünür kılmak son derece önemli.”
‘ACIYI ÇEKENLER ANLATMAYINCA İŞ BANA DÜŞTÜ’
Sohbet izleyicilerin alkışıyla sona erdi. Önceden mail yoluyla sözleştiğimiz gibi Kakaounaki, birkaç dakikasını bana ayırdı. Belgesel ile “devam eden bir tarihi” çektiğine vurgu yapan Kakaounaki, bu olayların yıllar sonra konuşulacağı görüşünde. İnvisible-Görünmez’i çekme motivasyonunu şöyle anlatıyor: ”Bu hikayelerin anlatılması gerektiğini hissediyorum. Özellikle de acı çekenler anlatmadığı için onları kendim anlatmaya karar verdim. Türkiye’de yaşananları anlatmayı kabul ettikleri için çok mutluyum.”
‘ZULMÜ NE KADAR DUYURURSAK O KADAR UMUT VAR’
Çekime konsantre olduğu için, anlatılanlar karşısında gözyaşı bile dökmediğini söyleyen Kakaounaki, duygularını “Montaj sırasında ne kadar etkilendiğimi fark ettim. Onlara derin bir minnet duyuyorum, bu çalışmanın hafızamda özel bir yeri olacak.” sözleriyle anlatıyor.
“Zulüm gören bu insanlar için umut var mı?” sorumuza şöyle cevap veriyor tecrübeli meslektaşımız: “Bence umut var. Filmi izleyenler başka insanlara gider, bu olanları anlatır. Bu filmi ne kadar çok insan görse o kadar iyi. Bizim görevimiz, hikayelerini yaymak ve insanlara neler olduğunu bildirmek. Ne kadar çok insan bilirse bir şeylerin değişmesi için o kadar çok umut var.”
MARİANA KAKAOUNAKİ KİMDİR?
Mariana Kakaounaki, son beş yılını Avrupa’da devam eden göç krizini araştırmaya adayan bir gazeteci. Hem görsel hem yazılı medyada onlarca çalışması yayımlandı. Kanada merkezli CBC News kanalı için saha muhabirliğini yürüten ve Amerikalı Wall Street Journal için özel haberler üreten Kakaounaki, kariyerinde ayrıca 8 kez olimpiyat oyunlarında Olympic Broadcasting Services için çalışmış.
İlk uzun metrajlı belgeseli Invisible-Görünmez, dünyadaki ilk gösterimini Danimarka’da düzenlenen CPH: DOX belgesel film festivalinde yaptı.
