Kimse Yok Mu Derneği ve üniversite öğrencilerinden oluşan Genç İz Akademi iş birliğiyle kurulan Selsebil Kuyuları Avrupa’ya açıldı. 4 ülke 6 şehir gezen Selsebil gönüllüleri Avrupa’da yaşadıklarını Yeni Hayat’a anlattı.
Afrika’da her 14 saniyede bir çocuk ölürken buna göz yummak istemeyen üniversite gençliğinin kurduğu Genç İz Akademi ve Kimse Yok Mu Derneği Selsebil Kuyuları Projesi’ni Avrupa’da anlatmak için harekete geçti.
Birleşmiş Milletler’in verilerine göre Afrika kıtasında günde 30 bin insan suyla bulaşan hastalıklar sebebiyle hayatını kaybediyor. Büşra Keban, Safiye Nur Çakmak, Pelin Yılmaz ve Merve Aslangören Selsebil Kuyuları’nın dört gönüllüsü olarak Afrika’ya hayat olmak için yola çıktılar. Bu zamana kadar 3 bin kuyuyu aşan proje için Almanya, Belçika, Hollanda, Fransa sokaklarında insanlara Selsebil Kuyuları’nı anlatıp röportajlar yaptılar.
İki gün önce Türkiye’ye dönen Büşra Keban, Safiye Nur Çakmak, Merve Aslangören ve Pelin Yılmaz; Hollanda, Almanya, Fransa ve Belçika sokaklarında projelerini anlattı.
Paris’te Ürdün’lü bir aile ile dialoglarını anlatan Büşra Keban “İlk önce bakıp anlamaya çalıştılar. Ellerinde pankartlarla bu kızlar ne yapıyorlar diye? Projemizi anlattık onlara. Sonra gidip gruplarını getirdiler. Meğer grup halindelermiş. Anlattık, röportajlar yaptık. Hanımefendi bu sefer yanımızdan gitmek istemedi. ‘Ben de Selsebil gönüllüsü olmak istiyorum, bağış yapmak istiyorum.’ dedi. Bağışları bizim alamadığımızı söyledik, online bağış ve sosyal medya hesaplarımızı verdik kendisine. Bunun gibi onlarca örnek yaşadık Avrupa’da. İnsanlar çok duyarlıydı.’ dedi.
‘Selsebil Kuyuları’nın bir vatanı da Hollanda’
Rotterdam’da bir gençlik derneğinin projelerine ortak olduğunu aktaran Selsebil gönüllüsü Keban, “Artık bizim Ürdün’lü Fransa’lı gönüllülerimiz var. Selsebil’e ek projeler oluşturacağız. Böylece Selsebil’in bir vatanı da Hollanda olacak, bir vatanı da Stuttgart olacak. Selsebil Türkiye’yle sınırlandırılmış bir proje değildi ama bu gezi projemize ufuk kattı. Türkiye projeye dört beş gömlek küçük kaldı. Artık dünyaca bir farkındalık oluşturmaya çalışıyoruz.” diyerek projenin artık uluslarası boyutunu anlattı.
Hollanda’da karşılaştıkları bir bayan, gönüllü öğrencilere projelerinin ne kadar kıymetli olduğunu, Çad ve Kenya’da yaşadıkları susuz günleri ağlayarak anlatmış.
