AKP’nin kurucu kadrosundan eski Başbakan Yardımcısı Abdüllatif Şener, Erdoğan’ı anlattı. CHP’nin milletvekili adayları arasında yer alması beklenen, AKP’nin kurucu kadrosundan eski Başbakan Yardımcısı Abdüllatif Şener, bir dönem siyasette birlikte hareket ettikleri Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın iktidarda kalmak için ‘her şeyi’ yapabileceğini söyledi.
“Sayın Erdoğan, siyasette bireysel hesaplarını her zaman birincil öncelik olarak görmüş bir insandır. Siyaseti, bireysel önceliklerine göre yönetir ve ona göre sonuç almaya çalışır. Onun iktidarı kaybetme lüksü yoktur. İktidarı bırakmamak için her şeyi yapar” diyen Şener, Erdoğan’ın Meclis çoğunluğunu kaybetmeyi kontrol edemeyebileceğini ancak cumhurbaşkanlığı seçimlerini kaybetmemek için her şeyi yapabileceğini düşündüğünü söyledi. Şener, “Fakat Sayın Erdoğan, son birkaç yıldır eski Erdoğan değil. Çünkü birkaç senedir kendi siyasi menfaatlerine de aykırı işler yapmaya başladı. Açmazlara giriyor, yanlışlar yapıyor. Artık kontrolünü, siyasi dirayetini kaybetmiş gibi görüyorum. Bu yanlışlarını seçim süreci boyunca tekrarlayabilir ve bu nedenle de kaybedebilir” diye ekledi.
Erdoğan’ın seçimi kaybedeceğini anladığı an muhalefet içindeki ayrışma üzerinden yeni pazarlıklara yöneleceğini söyleyen Şener, Devlet Bahçeli’nin af çıkışını da bu çerçevede değerlendirdi.
Gazete Duvar’dan İrfan Aktan’ın Şener’le gerçekleştirdiği söyleşinin ilgili bölümleri şöyle:
2007 yılında AKP’den ayrıldığınızda pek çok kesim hükümetin demokratikleşmeye doğru yol aldığını söylüyordu. Sizin o dönem milletvekili adayı olmamanızın nedeni neydi?
Kendi çıkarlarıyla çatışıncaya kadar “Türkiye’de demokratikleşme var” diyenler oldu. Türkiye’nin doğusunda demokratik bir gelişme olduğunda doğudakiler, batıdaki despotizme ses çıkarmadı. Sonra iş tersine döndü ve antidemokratik gelişmeler çok yoğun ve ağır bir şekilde doğuda ortaya çıktığında, batıdakiler de doğudaki sahneleri görmezden geldi. Bu, Türkiye’deki insan malzemesinin durumunu yansıtıyor.
(…)
Niye bıraktığımı söyleyeyim. Bana hayatım boyunca en kibar davranan insanlardan biri Sayın Erdoğan’dır. Ben terslikler yaptım, hatta bağırıp-çağırdığım olduğu halde bu davranışı değişmedi…
Ne gibi terslikler yaptınız?
Mesela bir şeyin onaylanmasını istiyordu, ben onaylamak yerine reddediyordum. Kamuoyu merak eder diye Galataport meselesini anlatayım. İstanbul’da, Galata bölgesinde özel bir imar yapılmış, cumhuriyet tarihinin en büyük rantlarından biri oluşturulmuş, ihale edilmişti. İhale, aralarında Çeçenlerin de olduğu, İsrailli işadamı Sami Ofer’in kurduğu konsorsiyuma verilmişti. Özelleştirme İdaresi ihaleyi yaptıktan sonra, onaylanması için Yüksek Planlama Kurulu’na göndermişti. Yüksek Planlama Kurulu’nda sekiz-on tane bakan ve Devlet Planlama Teşkilatı müsteşarı vardır. Bana bağlı olan DPT aynı zamanda YPK’nın sekreteryasını yapıyor ve kararnameyi imzaya açmam ve imzalamam gerekiyordu. Fakat ben bunu yapmadım. Sayın Erdoğan birkaç kere Bakanlar Kurulu çıkışında “bunu bir an önce yürürlüğe koymamız lazım, niye bekletiyorsun” diye sordu.
Ne yanıt verdiniz?
“İnceletiyorum” dedim. “İncelenecek bir şey yok, bir an önce imzala ve diğer YPK üyelerinin imzasına aç” dedi. Bir söyledi, iki söyledi, ben her seferinde “inceletiyorum” dedim. Bir gün dedi ki, “yenge hanımı da al yanına, beraber bir dünya turu yapalım.” Ben, Ali Babacan, Sayın Erdoğan ve eşlerimiz önce Kuveyt’e gittik. Birkaç gün orada gezdik, resmi görüşmeler de yaptık ama çok mühim değildi. Oradan Yemen’e gittik ve orayı da anlayacak kadar dolaşmış olduk. Oradan kalkıp İngiltere’ye, doğrudan Remzi Gür’ün evine gittik. Remzi Gür’ün oğlu Ali Babacan’ın baldızıyla evli olduğu için aralarında hısımlık var. Orada Galataport işini açtılar. Çok önemli bir proje olduğunu anlattılar. Fakat ev ortamında bunları konuşmayı doğru bulmadığım için hep geçiştirdim.
Kaç yılında oldu bu hadise?
2005-2006 yılları arasındaydı. Biz seyahatteyken basın “Başbakan, Şener’i havada ikna edecek, döner dönmez Galataport ihalesini onaylayacak” diye yazıyordu. Türkiye’ye döndükten birkaç gün sonra, o ihaleyi imzalamadığım gibi imzaya da açmadım ve Özelleştirme İdaresi’ne iade ettim, defteri kapattım.
Erdoğan’ın tepkisi ne oldu?
Herkes, Sayın Erdoğan’la aramızda kıyametin kopacağını zannetti. Ama aramızda hiçbir şey olmadı. Sadece bir ara dönüp bana “Yahu Latif, imzalamadın, anladık da. Hiç değilse Sayın Başbakan’ın talimatıyla imzalamadım ve iade ettim demen lazımdı” dedi. “Haklısınız, dikkat etmemişim” dedim (Gülüyor).
Herhalde benzer bir şeyin şu an yaşanması söz konusu olmaz, değil mi?
O dönemde de azarladığı, hakaretler yağdırdığı bazı bakanlar vardı. 2007 seçimlerinde aday olmayacağımı ilk kez kendisine söyledim. Sivas’taki bir miting için gittiğimizde, havalimanında bir odaya gittik. “Ben bu seçimlerde aday olmayacağım” dedim. “Olur mu öyle şey, durduk yere niye aday olmuyorsun? Bu acele karar verilecek bir konu değil, geniş zamanda konuşuruz” dedi. Bir süre sonra Ankara’da konu açıldığında siyaset tarzlarımızın farklılaştığını, yollarımızın ayrıldığını söyledim. Adaylık başvurusu yapmamıştım ama Abdullah Gül benim yerime adaylık parasını yatırmıştı. O da ısrar etti, odama gelip gitti… Neticede bıraktım.
Erdoğan’la ayrışma noktanız neydi?
Başladığımız günden itibaren, siyaset tarzı, üslubu, tavrı benimkinden farklıydı. Hürriyet gazetesinin birinci sayfadan manşetini hiç unutmam. “Başbakan Erdoğan: Öfke bir hitabet sanatıdır.” Bu başlığın hemen yanında da şu başlık vardı: “Başbakan Yardımcısı Şener: Öfkeden sanat olmaz.” Ayrışmışız zaten, çizgimiz ayrı! Gazetecilerin “niye ayrıştınız” sorusuna hap gibi bir cümle aramalarından yıldım ben. Bu bir birikimdi. Dünyaya, siyasete, kamu malına bakışımız başkaydı. Ömrümün en güzel yıllarını harcamışım. Aileme en fazla zaman ayırmam gereken dönemi parti kuruyoruz, hükümet ediyoruz diye harcamışım. Öyle iyi bir hükümet olalım ki, bizi sevmeyenler bile “yahu bunlar ne güzel insanlar” desinler diye hayal ediyordum. O benim hayallerimi yıktı. Kuruluş safhasında AK Parti’nin programını ben hazırladım. Baştan sona demokratik değerlere vurgu yaptım. O programı baştan sona okuyun; Tayyip Erdoğan başbakan olduğu günden bu yana, parti programında yazılanların tersini yapıyor. Bir insanın, bir siyasi hareketi bırakması için bunlar yetmez mi?
Erdoğan’ın danışmanlarından İlnur Çevik, önceki gün seçimden sonra yeni bir çözüm sürecinin başlayabileceğini söyledi. Hemen akabinde Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü İbrahim Kalın, böyle bir tasarıları olmadığını açıkladı. Sizce AKP’nin bu noktadan sonra herhangi bir çözüm geliştirmesi söz konusu olabilir mi?
Sayın Erdoğan’ın çok hızlı viraj alma yeteneği olduğu gibi medya, sivil toplum ve kemikleşmiş oy tabanı sayesinde çelişkilerini seçmenine hissettirmeme yeteneği de var. “Reis, dün şunu söylemiştin, bugün niye tersini söylüyorsun” diye sorgulayan bir seçmen yok. Fakat onun sıklıkla farklı noktalarda durması da ülkeye sürekli zarar veriyor.
Kendisini yakından tanıyan biri olarak Erdoğan’ın siyasetini nasıl tarif edersiniz?
Sayın Erdoğan, siyasette bireysel hesaplarını her zaman birincil öncelik olarak görmüş bir insandır. Siyaseti, bireysel önceliklerine göre yönetir ve ona göre sonuç almaya çalışır. Onun iktidarı kaybetme lüksü yoktur. İktidarı bırakmamak için her şeyi yapar.
Ne yapabilir mesela?
Meclis çoğunluğunu kaybetmemeyi kontrol edemeyebilir. Ama cumhurbaşkanlığı seçimlerini kaybetmemek için her şeyi yapabileceğini düşünüyorum. Fakat Sayın Erdoğan, son birkaç yıldır eski Erdoğan değil. Çünkü birkaç senedir kendi siyasi menfaatlerine de aykırı işler yapmaya başladı. Açmazlara giriyor, yanlışlar yapıyor. Artık kontrolünü, siyasi dirayetini kaybetmiş gibi görüyorum. Bu yanlışlarını seçim süreci boyunca tekrarlayabilir ve bu nedenle de kaybedebilir. Peki, o kaybedecek de muhalefet adaylarından biri nasıl kazanacak? Bu da önemli bir soru.
Ne demek istiyorsunuz?
Seçimleri alabilmek için İYİ Parti, Saadet, CHP ve diğer küçük partilerin oylarını almak yetmiyor. Aynı zamanda HDP’nin de, AKP’deki küskün ve kırgın Kürtlerin de, kırgın dindarların da oyunu alacak bir adayın ikinci tura çıkması lazım. Seçim kampanyaları içinde tüm bu seçmen kitlelerine kim güven verecek?
Muharrem İnce böyle bir isim mi sizce?
Bunu tüm kesimler itibariyle sorgulamak lazım. Aksi halde bu tür siyasi süreçleri her zaman lehine işletmeyi başarmış olan Erdoğan, bu kesimlerden kendisini iktidara taşıyacak olanların oylarını domine etmeye çalışabilir.
Erdoğan’ın elinde, muhalefetin açıklarından başka bir koz var mı? “Her şeyi yapabilir” derken kastınız sadece bu mu?
“Kaybetse dahi gitmez” gibi değerlendirmelere katılmıyorum. Bu ülkede ağır-aksak da olsa 70 yılı aşkın bir demokrasi deneyimi var. Böyle bir ülkeden bir lider çıkacak ve “seçim sonuçlarını kabul etmiyorum, sarayı da bırakmıyorum” diyecek! Böyle bir şeyin olması imkânsız.
‘SAYIN DEMİRTAŞ’IN İKİNCİ TURA ÇIKMAYACAĞININ GARANTİSİ YOK’
7 Haziran sonrasında bu olmadı mı?
Tam böyle olmadı. Çünkü en azından yasal zeminde müdahale ederek o sonucu elde etti.
Seçim güvenliği meselesi de var tabii…
Eğer “her şeyi yapabilir” cümlem sandık güvenliği meselesini hatırlatmışsa, o güvenliği de muhalefet partileri sağlasın kardeşim! Muhalefet partileri sandık güvenliğini sağlayamıyorsa, parti olarak varlıklarının anlamı ne? Her sandığa güvenilir bir temsilci koymayı başarmalılar. Seçim kurulunun ilan ettiği sonuçları değil, kendi örgütlerinin taşıdıkları sonuçları göstermek suretiyle ilan edip her zeminde bunun müdafaasını yapmalılar. “Her şeyi yapabilir” derken ittifaklarını, mutabakatlarını, anlaşmalarını, sonucu belirleyecek şekilde yönetebileceğini söylüyorum.
Erdoğan ikinci turda kimlerle ittifak, mutabakat veya anlaşma yapabilir?
Örneğin Muharrem İnce ikinci tura çıktığında, CHP seçmeninden firesiz destek alacak. Peki İYİ Parti’nin seçmenleri, Erdoğan’a asla oy kaybettirmeden İnce’ye oy verecek mi? Keza Saadet Partisi ve HDP seçmeninin firesiz olarak Sayın İnce’ye oy vermesi gerekecek. Bu gerçeğin Sayın İnce, Akşener, Karamollaoğlu ve Sayın Demirtaş tarafından sürekli göz önünde tutması lazım. Sayın Demirtaş’ın ikinci tura çıkmayacağının bir garantisi yok. Dolayısıyla Demirtaş dâhil, muhalefetin tüm adayları şimdiden ikinci turun hesabını, stratejisini yapmalıdır. Hele ikinci tura çıkalım, ondan sonra bakarız derseniz, iş işten geçebilir.
Çok sıkı kamuoyu araştırmaları yaptıran Erdoğan, muhtemelen ikinci turda kaybedip kaybetmeyeceğini hepimizden önce biliyor olacak. Sizce kaybedeceğini önceden öğrenen Erdoğan’ın refleksi ne olur?
Pazarlık yapar.
Devri sabık yaratılmaması üzerinden bir pazarlık mı yapar?
Hayır, kaybetmeye dayalı bir pazarlık yapmaz. Sayın Erdoğan, kazanmaya yönelik bir pazarlık yapabilir. Sonuçta muhalefet partilerinden sadece birinin adayı ikinci tura çıkacak, diğerleri elenmiş olacak. Erdoğan, adayı elenmiş partilerden herhangi birinin, rakibine değil de kendisine oy vermesini sağlamaya çalışacak.
Bunca yaptıklarından ve MHP’yle ittifaktan sonra HDP tabanından oy alma ihtimali söz konusu olmadığına göre Erdoğan’ın elinde en azından Kürt kozu yok. Geriye kim kalıyor?
Af çıkışıyla birlikte Bahçeli’nin, Erdoğan’ın seçimi kazanabilmesi için, seçim ortamında yapabileceği her şeyi hoş göreceği sonucunu çıkarttım. Ayrıca bu tür anlaşmalar her zaman kamuoyunun bildiği şekilde yapılmaz.
Bu değerlendirmelerinizi biraz daha somutlaştırabilir misiniz?
Siyasette vakti gelmeyen sözü söylemek doğru değildir. Somuta girmeye gerek yok ama kamuoyunun da diğer partilerin de bilmediği bir süreçle ikinci tura gidilebilir…
AF MESELESİ PAZARLIK KOZU
Bahçeli’nin af talebi, AKP’nin seçimleri kaybedeceği öngörüsüyle hapisteki ideolojik ortaklarını çıkarma gayesine dayanıyor olabilir mi?
Seçim öncesinde bir affın çıkması zaten mümkün değil. Nitekim AKP’nin genel başkanı da hemen bunun önünü kapatmak istedi. Ama bunun iktidarın ortağı tarafından telaffuz edilmiş olması, beklentisi olanlara bir ışık yakmıştır. Bu yakılan ışığın üzerine, seçim sonuçlarını etkileyecek bir bina inşa etmek kolay hale gelmiştir.
Nasıl bir bina bu?
İkinci turda Saadet seçmeni İnce’ye mi, Erdoğan’a mı, Akşener’e mi Demirtaş’a mı oy verir? HDP seçmeni, Demirtaş ikinci tura çıkarsa ona oy verir. Peki CHP, İYİ Parti ve Saadet seçmeni Erdoğan’a mı, Demirtaş’a mı oy verir? İYİ Parti tabanı İnce’ye mi, Erdoğan’a mı oy verir? Keza, Akşener ikinci tura kalırsa, muhalefet partilerinin tabanları kime oy verir?
Muhalefet cephesindeki bu çelişkiler, Erdoğan’ı daha avantajlı gördüğünüz anlamına mı geliyor?
Hayır, kimse kaybetmiş değil. Ama bu çelişkilere muhalefet adaylarının dikkatini çekmek istiyorum. Seçim kampanyasını sadece meydanlarla sınırlı yürütmemeleri gerektiğini hatırlatıyorum.
DEVLET ERDOĞANSIZ SEÇENEĞİ HASRETLE BEKLİYOR
Sizce devlet, Erdoğan’sız bir seçeneğe hazır mı?
Devlet Erdoğan’sız bir seçeneği hasretle bekliyor. Devlet dediğiniz, insanlardan oluşuyor. Yasama, yürütme ve yargıdır devlet. Yargıda hakimler, savcılar, idarede bürokratlar vardır. Yasamada bakanlar, milletvekilleri, partinin genel başkanları, belediye başkanları vardır. Bunların çoğunluğu şu an Erdoğan’ın ekibi gibi görünüyor. Ama hiç kimsenin çok telaffuz etmediği şey şu: Erdoğan’ın ekibi, Erdoğan’dan korkuyor. Sevgisinden değil, korkusundan dolayı Erdoğan’ın hükmüne ram olmuşlardır. Bütün yargıçlar, bürokratlar, partisinin belediye başkanları, her seferinde üçte ikisini değiştirdiği milletvekilleri, bakanları sürekli kendileriyle oynanmış hissi içindeler. Erdoğan’ın gideceğini görmedikleri sürece, itaatleri çok koyu olacaktır. Ama gideceğini hissettikleri an, insanlar önce korkularından kurtulmak isterler. Hepsi korkularından kurtulmak için ipi çekecektir. Onun için devletin içinde bir yalnız insan gibi görebilirsiniz Sayın Erdoğan’ı. Ama bu taşları kendisi örmüştür.
