150 ülkeden 400 çocuk, Türkiye ve farklı ülkelere ait halk oyunlarını, şarkılarını sergiledi. UNESCO’nun ev sahipliğindeki galaya Belçika Prensi Laurent, Dışişleri Bakanı Reynders, Meclis Başkanı Bracke, NBA oyuncusu Enes Kanter ile birlikte 5 bin kişi katıldı. Prens “Bu çocuklar çoktan sınırları kaldırmış. Bizim hâlâ anlayamadıklarımızı bu çocuklar anladı.” dedi.
2 Şubat’ta Filipinler’den yola çıkan 14. Dil ve Kültür Festivali (IFLC), 33 başkentte 50 gösteriyle dünya turu yapıyordu. Brüksel galası bir anlamda bu güzelliğin tacı olacaktı. Avrupa Birliği’nin (AB) kalbi Brüksel’de verilecek mesaj çok önemliydi. Zira, ülke aylar önce terörün hedefi olmuştu. UNESCO’nun ev sahipliğinde yapılan IFCL, bir anlamda Belçika’ya nefes aldırıyordu.
Avrupa’nın her tarafından Brüksel’e akın vardı. Norveç’in en kuzeyindeki Trondheim şehrinden bile gelen dostları görüyordum. Dil ve Kültür Festivali’nin ‘yurduna döneceği’ günü beklemeyip Türkiye’den gelenler vardı. Sunucular spiker Hadja Lahbib ve sanatçı Gene Thomas’ın sahnede gözükmesiyle aylardır beklenen gösteri başlıyordu.
Buram buram Anadolu kokan folklor gösterileri ve türkülere, dünyanın değişik ülkelerinin kültürel değerleri eşlik ediyordu. Türkçe türküyle coşarken, Filipinler’e uzanıyor, Tayland’a uğrayıp Orta Asya ülkelerinde biraz nefeslenip Avrupa ve Afrika turunu tamamladıktan sonra Amerika yolculuğuna çıkıyorduk.
150 farklı ülkeden gelen 400 öğrenci sadece kendi folklorunu oynamıyor, diğer ülkelerin de oyunlarını büyük bir ustalıkla sergiliyordu. Bundan dolayı zaten ‘Yeni Bir Dünya’ ümidi yeşeriyordu.
Belçikalı sanatçı Ozark Henry’nin terör saldırısında hayatını kaybedenlerin anısına seslendirdiği şarkıya Endonezya’dan Rica eşlik ediyordu. Henry, “Bu çocuklar sizin geleceğiniz. Bu dönemde ihtiyacımız olan dayanışmadır.” sözlerini dile getiriyordu.
Brüksel’de Afrikalı ‘siyah incilerden’ horon seyredip Arnavut öğrencilerle Balkan ezgileriyle coşmak, Hint müziğinin büyülü atmosferine kapılıp Güney Afrikalı öğrencilerle ‘vaka vaka’ deyip 2010 Dünya Kupası müziğine eşlik edince zaman ne kadar hızlı geçiyordu.
Belçika Dışişleri Bakanı Didier Reynders, IFLC’ye ev sahipliği yapmanın ülkesi için ‘onur’ olduğunu ifade edip, “Seneye de mutlaka bekliyoruz.” dediği konuşmasına Türkçe ‘iyi akşamlar’ diyerek başlıyordu. İki yıl üst üste programa katılan Belçika Federal Parlamento Meclis Başkanı Sigfried Bracke, “Gelin birlik olalım ve daha iyi bir dünya için çalışalım. Her gün dünyanın renkleri olalım.” diyordu.
Ailesiyle etkinliği seyreden Belçika Prensi Laurent, “Bu çocuklar çoktan sınırları kaldırmışlar. Onlar bizden çok uzaktalar. Bizim hâlâ anlayamamış olduklarımızı bu çocuklar anladılar.” diyerek haklı bir tespitte bulunuyordu. NBA’deki gururumuz Enes Kanter’le buluşan Prens Laurent, imzalı forma almayı ihmal etmedi. Anvers Belediye Başkan Yardımcısı Philippe Heylen ise festivalin Eurovision’dan çok daha güzel olduğuna dikkat çekiyordu.
2 Şubat’ta Filipinler’den yola çıkan 14. Dil ve Kültür Festivali (IFLC), 33 başkentte 50 gösteriyle dünya turu yapıyordu. Brüksel galası bir anlamda bu güzelliğin tacı olacaktı. Avrupa Birliği’nin (AB) kalbi Brüksel’de verilecek mesaj çok önemliydi. Zira, ülke aylar önce terörün hedefi olmuştu. UNESCO’nun ev sahipliğinde yapılan IFCL, bir anlamda Belçika’ya nefes aldırıyordu.
Avrupa’nın her tarafından Brüksel’e akın vardı. Norveç’in en kuzeyindeki Trondheim şehrinden bile gelen dostları görüyordum. Dil ve Kültür Festivali’nin ‘yurduna döneceği’ günü beklemeyip Türkiye’den gelenler vardı. Sunucular spiker Hadja Lahbib ve sanatçı Gene Thomas’ın sahnede gözükmesiyle aylardır beklenen gösteri başlıyordu.
Buram buram Anadolu kokan folklor gösterileri ve türkülere, dünyanın değişik ülkelerinin kültürel değerleri eşlik ediyordu. Türkçe türküyle coşarken, Filipinler’e uzanıyor, Tayland’a uğrayıp Orta Asya ülkelerinde biraz nefeslenip Avrupa ve Afrika turunu tamamladıktan sonra Amerika yolculuğuna çıkıyorduk.
150 farklı ülkeden gelen 400 öğrenci sadece kendi folklorunu oynamıyor, diğer ülkelerin de oyunlarını büyük bir ustalıkla sergiliyordu. Bundan dolayı zaten ‘Yeni Bir Dünya’ ümidi yeşeriyordu.
Belçikalı sanatçı Ozark Henry’nin terör saldırısında hayatını kaybedenlerin anısına seslendirdiği şarkıya Endonezya’dan Rica eşlik ediyordu. Henry, “Bu çocuklar sizin geleceğiniz. Bu dönemde ihtiyacımız olan dayanışmadır.” sözlerini dile getiriyordu.
Brüksel’de Afrikalı ‘siyah incilerden’ horon seyredip Arnavut öğrencilerle Balkan ezgileriyle coşmak, Hint müziğinin büyülü atmosferine kapılıp Güney Afrikalı öğrencilerle ‘vaka vaka’ deyip 2010 Dünya Kupası müziğine eşlik edince zaman ne kadar hızlı geçiyordu.
Belçika Dışişleri Bakanı Didier Reynders, IFLC’ye ev sahipliği yapmanın ülkesi için ‘onur’ olduğunu ifade edip, “Seneye de mutlaka bekliyoruz.” dediği konuşmasına Türkçe ‘iyi akşamlar’ diyerek başlıyordu. İki yıl üst üste programa katılan Belçika Federal Parlamento Meclis Başkanı Sigfried Bracke, “Gelin birlik olalım ve daha iyi bir dünya için çalışalım. Her gün dünyanın renkleri olalım.” diyordu.
Ailesiyle etkinliği seyreden Belçika Prensi Laurent, “Bu çocuklar çoktan sınırları kaldırmışlar. Onlar bizden çok uzaktalar. Bizim hâlâ anlayamamış olduklarımızı bu çocuklar anladılar.” diyerek haklı bir tespitte bulunuyordu. NBA’deki gururumuz Enes Kanter’le buluşan Prens Laurent, imzalı forma almayı ihmal etmedi. Anvers Belediye Başkan Yardımcısı Philippe Heylen ise festivalin Eurovision’dan çok daha güzel olduğuna dikkat çekiyordu.
