HASAN CEMAL
Lanet olsun!
Evet öyle.
Arzu Yıldız, gazeteci.
Ne yapmış?
Haber…
Neymiş haber?
MİT TIR’larında gerçekleri ortaya çıkardıkları için yargılanan savcıların savunması…
Bu savunmayı haber yaptığı için mahkemeden iki karar çıkmış:
1 yıl 8 ay hapis…
Ve annelikten men…
Bir haberin cezası işte böyle.
Bunun içindir ki yazıma:
Lanet olsun!
diye başladım.
Nasıl bir ülkede yaşıyoruz?
İki çocuk annesi olan gazeteci Arzu Yıldız.
Haber yapıyor.
Hapis cezası alıyor.
Annelikten de men ediliyor.
Ve yaprak kımıldamıyor.
Kıyamet kopmuyor.
Böyle ülke olmaz olsun.
Böyle medya olmaz olsun.
Böyle basın olmaz olsun.
Ve mesleğine, meslektaşlarına sahip çıkmayan ‘gazeteci milleti’ne yazıklar olsun.
Bir konuda iki yıldır devam eden hukuksuzları bugüne kadar yazabilen tek gazeteciyi hapis cezasına mahkum et, annelikten de men et.
Ortalıkta çıt çıkmasın.
Biliyorum.
Hukukun inceliklerine sığınarak türlü yorumlar yapabilen çok bilmişler şimdi sahneye çıkabilir.
Ama onların önce haberle cezayı, haberle hapsi birbirinden ayırt etmeyi öğrenmeleri gerekir.
Bir nebze olsun öğrenebilirlerse, demokrasi kültüründen biraz da olsa nasiplenmiş olurlar.
Allah’tan tek tük vicdanlı kalemler hala var ses çıkaran, itiraz eden.
Bunlardan biri Perihan Mağden.
Son yazısından bir bölüm aşağıda:
Bir KAHRAMANIM var bu hafta:
ARZU YILDIZ!
MİT TIR’ları vakasında hakikatleri ortaya çıkardıkları için yargılanan savcıların savunmasını yayınladığı için hem hapis, hem de annelikten MEN cezası aldı!
Sizin haddinize değil Arzu Yıldız’ı annelikten men etmek.
Olanca cesaretiyle çıkıp:
“Hem anneliğime devam, hem gazeteciliğime’’ dedi.
Ağızlarının (var mıdır herhangi bir organları?) payını verdi.
Benim kahramanım ARZU YILDIZ.
Yılın gazetecisi.
Yılın annesi.
Annesi ve gazetecisi. Korkutamazsınız. Korkutamayacaksınız.
Evet, nasıl bir memlekette yaşıyoruz?
Ya da nereye gidiyoruz?
Nuray Mert, Cumhuriyet gazetesindeki yazısında bu sorunun yanıtını veriyordu:
Cumhuriyet idaresi, onca iddiasına rağmen toplumsal barışı tesis edemedi.
Buna dayalı bir demokratik düzen inşasını başaramadı.
Ama ona itiraz edenler de başaramadı.
Onlar da, son halkası AK Parti olan seyirleri boyunca, toplumsal barış ve ona dayalı bir düzen kuramadı.
Tüm bu hikâyenin sonunda vardığımız yer çok acıklı:
Bir “üçüncü dünya” diktatörlüğü veya daha da ötesi “post-totaliter” bir rejim.
O nedenle, bu sıradan bir siyasal sistem meselesi değil, daha büyük bir mesele.
Bu topraklarda barış içinde, demokratik bir hukuka dayalı, kurumsallaşmış bir düzen kuramama, alabildiğine savrulma meselesi…
Bir tarihi mesele…
Bir hazin tarih seyri…
Ortalıkta çıt çıkmasın.
Biliyorum.
Hukukun inceliklerine sığınarak türlü yorumlar yapabilen çok bilmişler şimdi sahneye çıkabilir.
Ama onların önce haberle cezayı, haberle hapsi birbirinden ayırt etmeyi öğrenmeleri gerekir.
Bir nebze olsun öğrenebilirlerse, demokrasi kültüründen biraz da olsa nasiplenmiş olurlar.
Allah’tan tek tük vicdanlı kalemler hala var ses çıkaran, itiraz eden.
Bunlardan biri Perihan Mağden.
Son yazısından bir bölüm aşağıda:
Bir KAHRAMANIM var bu hafta:
ARZU YILDIZ!
MİT TIR’ları vakasında hakikatleri ortaya çıkardıkları için yargılanan savcıların savunmasını yayınladığı için hem hapis, hem de annelikten MEN cezası aldı!
Sizin haddinize değil Arzu Yıldız’ı annelikten men etmek.
Olanca cesaretiyle çıkıp:
“Hem anneliğime devam, hem gazeteciliğime’’ dedi.
Ağızlarının (var mıdır herhangi bir organları?) payını verdi.
Benim kahramanım ARZU YILDIZ.
Yılın gazetecisi.
Yılın annesi.
Annesi ve gazetecisi. Korkutamazsınız. Korkutamayacaksınız.
Evet, nasıl bir memlekette yaşıyoruz?
Ya da nereye gidiyoruz?
Nuray Mert, Cumhuriyet gazetesindeki yazısında bu sorunun yanıtını veriyordu:
Cumhuriyet idaresi, onca iddiasına rağmen toplumsal barışı tesis edemedi.
Buna dayalı bir demokratik düzen inşasını başaramadı.
Ama ona itiraz edenler de başaramadı.
Onlar da, son halkası AK Parti olan seyirleri boyunca, toplumsal barış ve ona dayalı bir düzen kuramadı.
Tüm bu hikâyenin sonunda vardığımız yer çok acıklı:
Bir “üçüncü dünya” diktatörlüğü veya daha da ötesi “post-totaliter” bir rejim.
O nedenle, bu sıradan bir siyasal sistem meselesi değil, daha büyük bir mesele.
Bu topraklarda barış içinde, demokratik bir hukuka dayalı, kurumsallaşmış bir düzen kuramama, alabildiğine savrulma meselesi…
Bir tarihi mesele…
Bir hazin tarih seyri…