Ahmet Altan ve Prof. Mehmet Altan ile Nazlı Ilıcak’ın da aralarında bulunduğu 17 kişinin yargılandığı ‘sübliminal mesajla 15 Temmuz darbe girişimine iştirak’ davasının dördüncü duruşması tarihi bir savunmaya sahne oldu. 26. Ağır Ceza Mahkemesi’nce görülen duruşmada Ahmet Altan, Silivri Cezaevi’nden SEGBİS ile bağlanarak savunma yaptı. Üç kez ağırlaştırılmış müebbetle yargılanan Ahmet Altan’ın 113 sayfalık yazılı savunmasında ülkedeki çarpık yargı düzenini kendi ifadesiyle ‘parça parça’ etti.
Yaklaşık 11 bin kelimelik bu tarihî savunmadan bazı pasajları sunuyoruz…
SAVUNMANIN TAM METNİNİ BURADAN OKUYABİLİRSİNİZ
Sayın Yargıç,
İddianame olduğu ileri sürülen, zekâdan ve hukuktan yoksun, ağırlaştırılmış müebbet gibi heybetli bir cezayı taşımaya mecali yetmeyen bu cılız metin ciddi bir savunmayı asla hak etmiyor.
Ama benim hakkımda söylenen yalanları gördüğümde 15 Temmuz’dan sonra hapse atılan binlerce insanın nasıl bir hukuk katliamının kurbanı olduklarını daha iyi anladım. Hakkında yalan söylenen tek insan ben olamayacağıma göre bu tür yalan dolu iddianamelerin zehirli bir sarmaşık gibi yargıya dolanıp onu boğduğunu kabul etmemiz gerekiyor.
(…) Bu iddianameyi okuduğunuzda, içinde sanıkların, sanık sandalyelerinin, avukat sıralarının, silahlı jandarmaların, kürsülerin, cübbelerin bulunduğu ve Adliye Sarayı diye adlandırılan yerlerin nasıl bir hukuk mezbahasına döndürüldüğünü rahatça kavrıyorsunuz.
(…) Size, hukuk sisteminin yakalandığı korkunç hastalığı, bu iddianameyi madde madde inceleyerek göstereceğim.
Bunu, Türkiye’de şu anda bağımsız ve âdil bir yargı bulunduğunu sanmak gibi safça bir yanılgıya düştüğüm için yapmayacağım.
(…) Ama ben, “hukuk bazen uyur ama asla ölmez” diyen atasözüne inanırım. Bugün vurulan, yaralanan, kanayan, komaya sokulan hukukun bir gün sağlığına kavuşup geri döneceğini biliyorum.
(…) Bu nedenle, iddianame olduğu söylenen bu köksüz ve temelsiz metni parça parça ederek, baskının biteceği, hukukun geri geleceği güne şimdiden bir belge bırakmak, bu iddianameye cevaben bir karşı iddianame yazmak için anlatacağım anlatacaklarımı.
İDDİANAME DENİLEN HUKUKÎ GARABET
Şimdi gelelim iddianame olduğu söylenen bu hukukî garabete. Ne diyor iddianame?
Birkaç yazımla, bir televizyon konuşmam dışında bu iddianamenin “darbeciliğimize” temel dayanak olarak sunduğu iddia şu:
Biz, darbeyi yönlendirdiği iddia edilen adamları tanıdığı iddia edilen adamları tanıyormuşuz.
(…) İnanmak çok güç biliyorum ama bu iddianame sayfalarca bunu anlatıyor.
Önce şunu sorayım, birini “tanımak” nasıl bir suç kanıtı olarak kabul edilebilir?
Bir suçluyu tanıyorsanız bu size suçlu yapar mı?
(…) Bir eylemden dolayı suçlanabilmeniz, o eylemden sorumlu tutulabilmeniz için bizzat o eylemi yapmış ya da o eyleme katılmış olmanız gerekmez mi?
(…) Peki, var mı öyle bir kanıt? Tabii ki yok.
Sadece yalanlara dayanan bir laf kalabalığı var.
(…) Zaten bu iddianameyi yazan savcı, bütün iddianame boyunca göreceğimiz üzere öyle “kanıt” falan gibi ayrıntılarla uğraşmak zorunda hissetmiyor kendini.
O suçluyor ya, yeter işte, daha ne kanıtı istiyorsunuz?
Bu iddianamede kanıt yerine sadece savcının suçlamaları var, onlar da yalan.
(…) [Ahmet Keleş isimli tanık] benim Uludere olayları sırasında “Devlet halkını bombaladı” diye manşet attığımı da söylemiş.
Bunun için tanığa gerek yok. O başlığı ben 2011’de attım, başlık gazetenin üstünde duruyor. Yargılandım, mahkûm oldum. Roboskî olaylarından dolayı mahkûm olan tek insan benim. Bombalayanlar, bombalama emrini verenler değil ben mahkûm oldum.
Ve, evet, bugün de aynen böyle düşünüyorum, devlet halkını bombaladı. Zavallı insanları öldürdü.
(…) Bütün bunları böyle ayrıntılı bir şekilde anlatıyorum çünkü bu savcının ve benzerlerinin nasıl bir pervasızlıkla insanların hayatlarını kararttıklarını, görevlerini nasıl kötüye kullandıklarını herkes görsün ve hukuk bir gün uyandığında bütün bunlar belge olsun istiyorum.
HUKUKTAN VAZGEÇTİM UTANMA DUYGUSU ARIYORUM
(…) Artık hukuktan vazgeçtim biraz utanma duygusu arıyorum. Ama o da yok. Zaten hukukun ırzına geçmek için önce hukukçuların utanma duygusunu kaybetmesi gerekiyor. Hukukçular utanma duygusunu kaybetmeseler bu kadar rahatça yalan söylemezler, hukuka ve adalete bu kadar rahat düşmanlık etmezlerdi.
(…) Ben ilk defa yargılanmıyorum. 300’e yakın davadan geçtim. Yazılarım nedeniyle yargılandım.
O yazıları kimin emriyle yazmışım?
Kim bana bunca davadan geçmeme yol açacak yazıları yazdırmış?
Askerî vesayetle kimin emriyle mücadele etmişim? Benim AKP’yi eleştirmek için birisinin lafına mı ihtiyacım var? Son beş yıldır yanlış politikalarıyla koca ülkeyi çökertmiş bir partiyi eleştirmek için neden bir talimata gerek olsun?
Beni hapse atabilirsiniz, hukuku hiçe sayabilirsiniz ama böyle terbiyesiz, saygısız davranamazsınız. İzin de vermem zaten.
(…) Bir iddianamenin kompozisyonunu düzenlemekten aciz, anadilini bile düzgün yazamayan bir adam kalkmış 35 senelik yazara “yazılarını emirle yazdın” diyor.
Hukuku unuttuk bari terbiyeyi unutmayalım.
CEMAAT LEHİNE SÜREKLİLİK ARZ EDEN HABERLER YAPMADIK. YAPSAYDIK DA SUÇ OLMAZDI
(…) Savcı, Taraf Gazetesi’nin “terör örgütü lehine süreklilik arz eden yayınlar yaptığını” da iddia ediyor.
Bayılıyorum böyle muğlak, afaki, boş lafların hukuk diye ortaya konmasına.
“Terör örgütü” dediği benim gazetecilik yaptığımda adı “Cemaat” olan örgüt.
Onun “lehine süreklilik arz eden” yayınlar yaptığımı ileri sürüyor. Bir başkası da kalkıp “cemaat aleyhine süreklilik arz eden” haberler yaptığımı söyleyebilir.
Cemaat’in bizim yayınlarımızdan şikâyetçi olduğunu, bize bunun için üyelerini gönderdiğini zaten ben açıkça yazıp okuyucularımıza duyurmuştum.
(…) Taraf Gazetesi, hiçbir dönemde Cemaat “lehine süreklilik arz eden” haberler yapmadı.
Yapsaydı da suç olmazdı.
Savcı “örgüt lehine süreklilik arz eden” yayınlara ve söylemlere bakmak istiyorsa AKP’ye bakacak.
Cemaatin örgütlediği bir toplantıda Fethullah Gülen’e “muhabbetlerini” sunan Tayyip Erdoğan’a bakacak. Meclis kürsüsünden Gülen’i kendini parçalayarak savunan bugünkü Adalet Bakanı’na bakacak.
Cemaati sürekli savunanlar onlar.
Bu bir suçsa onlar neden tutuklu değil? Suç değilse bu boş laf bu iddianamede ne arıyor?
(…) [Savcının tanıdığımı iddia ettiği] üçüncü isim de Ekrem Dumanlı.
Şimdi benim Alaattin Kaya’yla, Önder Aytaç’la bir ahbaplığım yoktur ama Ekrem Dumanlı’yla vardır.
Ekrem, edebiyattan, sinemadan, bokstan, futboldan, benim de sevdiğim bu konulardan anlayan ve hoşlanan bir gazetecidir.
Onunla sohbet etmekten her zaman hoşlandım. Bir iki kere buluşup yemek yedik, bir kere de beraber Beşiktaş maçına gittik.
Ekrem Dumanlı’yla telefonda konuştuğum için üç müebbedi hak ediyorsam Beşiktaş maçına gittiğim için herhalde elli kere falan müebbedi hak ediyorumdur.
(…) Bizim savcı da dâhil birçok savcı son zamanlarda “suçlanan” insanlarla “konuşmayı” suç sayıyor.
Bir suç ortaklığının “kanıtlarını” ortaya koymuyorlar.
Bizatihi “konuşmayı” suç sayıyorlar.
(…) Son zamanlardaki bu uygulamanın karşılığını hukukta bulamayız.
Bunun karşılığını sadece Katolik Kilisesi’nin “aforoz etme” müessesinde bulabiliriz.
BALYOZ KUMPAS MIYMIŞ?
(…) Şimdi gelelim biraz daha ciddi konulara.
Önce şu Balyoz meselesinden başlayalım.
Bakalım bu Balyoz neymiş, öyle herkesin ağzını doldura doldura söylediği gibi “kumpas” mıymış?
(…) Ben daha net, daha açık, daha kesin biçimde, Balyoz haberine “kumpas” diyen bu savcı da dahil herkesle bir hesaplaşacağım.
Önce “Balyoz” denilen olay neydi, ne zaman, ne şartlar altında yapılmıştı ona bakalım.
Balyoz 2003 yılında yani dönemin MİT Başkanı Şenkal Atasagun’un Mustafa Balbay’a “Birinci Ordu darbeye hazır” dediği, dönemin genelkurmay başkanının Birinci Ordu komutanına “Sen darbeye mi hazırlanıyorsun” diye sorduğu dönemde yapılan bir “sıkıyönetim hazırlığı” semineri.
Genelkurmay, Birinci Ordunun hazırlıklarının farkında olduğu için “asla sıkıyönetim hazırlıklarını görüşmeyeceksin, asla iç sorunlarla ilgili hazırlık yapmayacaksın” diye kesin emir veriyor.
Bir emir yetmiyor, aynı konuda ikinci bir emir daha gönderiyor.
Birinci Ordu’nun generalleri ne yapıyor?
(…) Bütün siyasî parti liderlerini gözaltına almak, isim isim saydıkları belediye başkanlarını değiştirmek, tutuklayacakları 200 bin kişiyi yerleştirecekleri stadyumları belirlemek, “halkı yanlarına çekmek” amacıyla Yunanistan’la bir çatışma çıkarmak için hazırlıklarını ve planlarını görüşüyorlar.
Hazırlıklarını yaptıkları daha epey konu var ama bence bu kadarını saymak bile yeterli.
Bu hazırlıkları belirleyen konuşmaları da komutanlarının emriyle kaydedip kasete alıyorlar.
Benim generallerin bu hazırlıkları yaptıklarına dair kanıtım, gerçekliği tartışmalı olan CD’ler değil. Bizzat kendileri tarafından kayda alınan konuşmalar.
O konuşmaları dinleyen herkes bu hazırlıkları dehşetle görür.
(…) Şimdi Balyoz haberine “kumpas” diyen herkesin cevap vermesi gereken bir soru var.
Basit bir soru.
(…) Bugün Birinci Ordu’nun generallerinin toplanıp, Genelkurmay’ın “asla iç meselelerle ilgili hazırlık yapmayacaksın” emrine açıkça karşı gelerek, “bütün siyasî partilerin liderlerini” gözaltına alma hazırlıkları yapmaları yasal ve doğal mıdır?
(…) Buna gür bir sesle ve açıkça cevap vereceksiniz.
(…) Eğer bugün generallerin böyle hazırlıklar yapmalarının suç olduğunu kabul ediyorsanız, bunun 2003 yılında yapılmış olmasının suç olduğunu da kabul etmek zorundasınız.
Ve bir suçun belgelerini bulan gazetecinin o belgeleri yayınlaması hem hakkı hem görevidir.
ERGENEKON’UN VARLIĞINA KESİNKES İNANIYORUM
Sayın Yargıç,
Ben “Balyoz” haberlerini yayımladığımda askerî vesayet hâlâ devam ediyordu.
Bugün AKP’nin medyası olduğu gibi o zaman da askerî vesayetin medyası vardı.
Bugün korkak ve çıkarcı gazetecilerin AKP’ye yaranmaya çalışması gibi o gün de korkak ve çıkarcı gazeteciler generallere yaranmaya çalışıyorlardı.
Eğer benim yayımladığım Balyoz haberlerinin benzerlerini daha önce yayımlama cesaretini göstermiş olsalardı bu ülke böyle bir darbe çöplüğüne dönmezdi.
Bu cesareti hiçbir zaman gösteremediler.
Askerî vesayetin baskısı altında ezilen solcuların, Kürtlerin, aydınların, yazarların, gerçek dindarların acılarına sırtlarını döndüler.
Şimdi medyanın önemli bölümü aynı utanmazlığı AKP döneminde sergiliyor.
(…) Ergenekon soruşturmaları Taraf Gazetesi açılmadan çok önce başladı.
Biz daha sonra o davanın haberlerini diğer gazetelerle birlikte verdik.
Ergenekon’un varlığına kesinkes inanıyorum. Ergenekon dediğimiz devletin içine yerleşmiş suç çeteleri. Susurluk çetesi gibi, 17 bin insanı faili meçhul cinayetlerle kurban edenler gibi, Danıştay saldırısını örgütleyen güç gibi, Malatya Zirve katliamını kışkırtanlar gibi, öldürdükleri insanları “Sapanca ölüm üçgenine” atanlar gibi, Hrant Dink cinayeti gibi… Daha böyle epey suç sayabilirim.
Ben bu çetelerin ortaya çıkarılmasını kesinlikle destekliyordum. Bugün de destekliyorum.
Ne yazık ki bizim iddianameyi yazan savcının 15 Temmuz soruşturmasını sulandırıp ana mecrasından saptırması gibi birileri de Ergenekon soruşturmasını sulandırıp çarpıttı.
Suç örgütlerini devletin içinden temizleme imkânı yok edildi.
Yazık oldu.
KANITA GÖRE DEĞİL SAVCININ HİSSİYATINA GÖRE
(…) Şimdi bu savcıya da acımıyor değilim. Ona yazarları hapse atmasını ve onları orada tutmasını söylemişler. O da bunu yapabilmek için bir imkânsızlığın peşine düşerek bizi 15 Temmuz darbesiyle ilişkilendirmeye uğraşmış.
(…) Anladığım kadarıyla kurduğu mantık silsilesi şöyle işliyor:
“Darbenin olacağını biliyordunuz, demek darbeciler size darbe olacağını söyledi, darbeciler bunu size söylediğine göre demek sizin darbecilerle doğrudan ilişkiniz var, doğrudan ilişkiniz olduğuna göre demek siz darbenin destekçisi ve parçasısınız.”
Kurduğu mantık silsilesi bu.
Peki, bu mantık silsilesinin dayandığı bir kanıt var mı?
Hayır, tek bir kanıt bile yok.
Peki, ne var?
Savcının “kanaati” var, “ben öyle hissettim” demeye getiriyor.
Savcının hissiyatı bizim davada kanıt yerine geçiyor.
Savcı öyle hissetmiş, o zaman yazarları hapse atalım.
Hukukun geldiği nokta bu işte.
SUÇLULARIN HUKUKU İKTİDARDA OLDUĞU İÇİN HAPİSTEYİM
(…) Ben suçlu olduğum için değil, “suçluların hukuku” iktidarda olduğu için hapisteyim.
Bazen olur böyle şeyler. Hukuku savunduğun, haklı olduğun için hapse girersin. Suçu işleyen de savcı rolüne girebilir.
Ama kimse korkmasın, telaşlanmasın. Bu çok uzun sürmez. Hukuk bir gün uyanır.
Konuşmamdan savcının büyük harflerle “yazmadığı” bir cümlemi okuyorum şimdi:
“Öyle bir anlatıyorlar ki Erdoğan sanki hayatı boyunca burada kalacak. Erdoğan iki sene sonra gidecek. Seçim geliyor, iki sene sonra seçimde ne olacağını kimse bilemez.”
Savcının bu cümleyi neden büyük harflerle yazmadığını anlıyorsunuz herhalde.
“Ertesi gün darbe olacağını bildiğini” iddia ettiği adamlar, iki sene sonra Erdoğan’ın seçimle gideceğini konuşuyorlar.
(…) Erdoğan’ın üstünde durduğu zemin sağlam mıymış?
[Referandumda] toplumun yarısı sinmedi, korkmadı, dimdik ayakta durdu. Ve AKP’lilerin hiç hesap etmediği yepyeni bir “demokrasi platformu” oluştu.
Bu arada gözümüzün önünde bir rol değişiminin yaşandığını gördük.
Bir zamanlar askerî vesayetin ve baskının partisi olan CHP, Kılıçdaroğlu’nun liderliğinde demokrasinin temsilcisi hâline gelirken, “cumhuriyeti demokrasiyle taçlandırmayı” bir proje hâline getirirken, bir zamanlar demokrasinin temsilcisi olan AKP baskının, zorbalığın, vesayetin temsilcisi hâline geldi.
(…) Yüzde ellinin baskıya “hayır” dediği cesur bir toplumda zorbalık rejimi çok uzun süremez.
Söylediklerimiz daha bir yıl geçmeden gerçekleşiyor.
Savcı bizi neyle suçluyor?
Gerçekleri ve gelişmeleri görmekle mi?
Gerçekleri söylemekle mi?
(…) Askerî vesayet aynen böyle yıkıldı.
Hayatla değil ölümle özdeşleşti. Ölümü yüceltti, ölümü kutsadı.
Toplumu yordu, bıktırdı ve yıkıldı.
Şimdi aynı şeyi AKP yapıyor.
Ölümü kutsuyor, ölümü yüceltiyor, sürekli şehadet propagandası yapıyor, gençlere hayat yerine ölüm vaat ediyor.
Ölümün ürkütücü karanlığına sokuyor bütün ülkeyi.
Yoruyor, bıktırıyor toplumu.
Onun için de gidecek iktidardan.
(…) Türkiye hızla bir çöküşe gidiyor.
“Bunu yapmayın” dediğimiz için mi darbeci oluyoruz?
(…) Zorbalık, eline silah geçirmiş zayıflıktır. Zorbalık arttıkça zayıflık da artar.
Sonunda zorbalık yenilir, hukuk galip gelir.
Savcının bizi tutuklatma nedeni olan bu konuşmanın neredeyse her satırında hukuka sahip çıkıyoruz, neredeyse bütün konuşma bir hukuk savunması ama hukuku savunmak savcı tarafından darbecilik sayılıyor.
Ve biz hapis yatıyoruz.
Bu ülkede hapis yatmamak için hukuk düşmanı mı olmak gerekiyor?
AKP, ARADIĞI SAVCIYI BULMUŞ
(…) Gene iddianamedeki konuşmamdan büyük harflerle yazılmış bir cümle:
“Haklı adamlar hapisten de mücadeleyi kazanır. Haksız adamlar sarayda da kaybeder.”
Büyük harflerle yazdığına göre savcı bu cümlede de suç buluyor.
Savcı bu cümlede neye itiraz ediyor?
Haklıların kazanamayacağını mı, haksızların kaybetmeyeceğini mi düşünüyor?
“Haksızlar kaybeder” demeyi mi yasaklamaya çalışıyor?
(…) Bizim savcının en tahammül edemediği laf galiba “hukuksuzlukların hesabı sorulacak” lafı.
Nasıl bir hukuk adamıysa, hukukun hiçbir yolsuzluğun, hukuksuzluğun, suçun hesabını soramayacağı bir düzen istiyor.
Bu savcının istediği düzende suç işleyenler değil, “suç işleyenlere hesap sorulacak” diyenler cezalandırılıyor.
AKP, aradığı savcıyı bulmuş.
Bunlardan kaç tane daha var acaba? Yargı sisteminin içinde daha kaç kişi bu ülkenin hukukunu ve ekonomisini çökertmek için faaliyet gösteriyor?
(…) Şimdi gelelim savcının bu konuşmayı suçlamak için yazdığı sonuç bölümüne.
İlk cümlesine bayıldım.
Çaresizlikten aklı karışmış bu savcı bende bazen bir acıma ve sempati duygusu uyandırmıyor da değil.
Savcı, bizi programda “Cumhurbaşkanı Erdoğan ve hükümet üyeleri hakkında tehdit ve hakaretvari söylemlerde bulunmakla” suçluyor.
Anlatımın kusuruna bakmayın. Anadilini düzgün kullanamadığı için cümleyi böyle yazmış.
Bizim Erdoğan’ı ve hükümeti tehdit edecek bir güce sahip olduğumuzu düşünmesi çok sevimli değil mi gerçekten?
(…) Uyarmayalım mı iktidarı?
Savcı, “uyarmayın, eleştirmeyin, konuşmayın” diyor.
Savcının bunu söylemeye hakkı yok.
Benim iktidarın hukuksuzluklarını eleştirmem savcıyı hiç ilgilendirmez.
Onun işi iktidarın hukuksuzluklarını izlemek, soruşturmak, kanıt bulduğunda dava açmak. Ama nerede onda bu cesaret…
O, hukuksuzluğun değil, hukuksuzluğu eleştirenlerin peşine düşüyor. Tipik bir AKP dönemi savcısı.
BEN SİZİN KORKUTABİLECEĞİNİZ BİR ADAM DEĞİLİM
(…) Savcı, 15 Temmuz’da darbe olacağını bildiğimizin ve darbecilerle “fikir ve eylem birliği içinde olduğumuzun” kanıtı olarak hangi sözümü kanıt gösteriyor?
“AKP iktidarı ülke yönetiminden gidecek” demişim.
Aynen böyle düşünüyorum.
Bir siyasî partinin iktidardan gideceğini söylemek nasıl darbecilerle “eylem birliği” içinde olduğumuzu kanıtlıyor?
(…) Üç müebbet bana az geldi. Bunu altı müebbede çıkarmak için bir daha söyleyeyim:
AKP iktidardan gidecek. Ve yargılanacaklar.
Üstelik büyük bir ihtimalle bu ilk seçimde olacak. Referandum sonuçları bunun ilk işaretlerini verdi zaten.
(…) Savcının bizden talebi hep aynı:
“Gerçekleri söylemeyin.”
Tehdidi hep aynı:
“Gerçekleri söylerseniz sizi hapse atarım.”
Benim de savcıya cevabım şu:
Senin hapishanen bana vız gelir, ben gerçekleri söylerim. Siz söylenmesinden korkacağınız işler yapmayın. Masum insanları öldürmeyin, yolsuzluk, hırsızlık, adaletsizlik yapmayın.
Ben hayatım boyunca gerçekleri söyledim, bundan vazgeçecek değilim.
Benim hapishaneden korkacağımı, önümde kalan birkaç yılı hapiste geçirmek fikrinden dehşete düşeceğimi bekleyenler varsa, onlara da cevabım şu:
Boşuna beklemeyin. Ben sizin korkutabileceğiniz bir adam değilim.
Önümdeki birkaç yıl için arkamdaki onlarca yılı korkaklık ederek çöpe atacak biri de değilim.
Ayrıca Hüseyin Cahit’in ünlü sözünü biraz değiştirerek şunu da söyleyeyim:
Böyle bir davanın iddianamesini yazan savcı olmaktansa, böyle bir davanın sanığı olmayı, hayatımın geri kalanını hapiste geçirmeyi daha onurlu bulurum.
(…) Ben “fikir özgürlüğü yok” diyerek soruşturmaları da itibarsızlaştırıyormuşum.
Önce savcıya kötü haberi vereyim.
Soruşturmalarınızın en küçük bir itibarı yok. Ne Türkiye’de ne dünyada.
Soruşturmalarınızı itibarsızlaştırmak için kimseye de ihtiyacınız yok. İddianame diye yazdığınız yalanlarla bu işi bizzat kendiniz yapıyorsunuz zaten.
İtibarsızsınız.
“Fikir özgürlüğü yok” demek suçmuş.
160’tan fazla gazeteciyi hapse atacaksınız, binlerce akademisyeni tek bir kararnameyle işten çıkaracaksınız, bir de “fikir özgürlüğü var” diyeceksiniz, öyle mi?
Fikir özgürlüğünün zerresi yok bu ülkede.
Askerî vesayet günlerinden bile daha beter, daha rezilâne bir baskı düzeni var sadece.
SİZ DE KENDİ KARARLARINIZLA YARGILANACAKSINIZ
(…) Bütün bu iddianamenin, bu iddianamenin içindeki yalanların özeti bu.
Bu iddianamedeki yalan dolu suçlamalara vereceğim cevaplar bunlar.
Bir tek kanıt bile ortaya koyamayan bu yalan dolu iddianamenin tek amacı insanları korkutmak ve susturmak.
Dünyanın hiçbir gelişmiş demokratik ülkesinde insanlar bu suçlamalarla hapse atılıp yargılanmaz.
Sırf fikirlerimizden ve eleştirilerimizden dolayı bizi hapse atıp yargılamak bu ülkenin ve bu ülkenin yargı sisteminin utancıdır.
İnsanları nedensiz yere tutuklayan, yalan dolu iddianamelerle insanları yargılayan bugünkü adalet sistemine güvenim yok.
O nedenle bir talebim de yok.
Vereceğiniz kararın benimle bir ilgisi olmayacak.
John Fowles, bir romanında “dünyadaki bütün yargıçlar verdikleri kararlarla yargılanır” der.
Doğru bir söz.
Bütün yargıçlar kendi kararlarıyla yargılanır.
Siz de kendi kararlarınızla yargılanacaksınız.
Nasıl yargılanmak istiyorsanız, hakkınızda nasıl hüküm verilmesini istiyorsanız, nasıl hatırlanmak istiyorsanız öyle karar verin.
Hakkında hüküm verilecek olan sizsiniz çünkü…
(TR724)
Yaklaşık 11 bin kelimelik bu tarihî savunmadan bazı pasajları sunuyoruz…
SAVUNMANIN TAM METNİNİ BURADAN OKUYABİLİRSİNİZ
Sayın Yargıç,
İddianame olduğu ileri sürülen, zekâdan ve hukuktan yoksun, ağırlaştırılmış müebbet gibi heybetli bir cezayı taşımaya mecali yetmeyen bu cılız metin ciddi bir savunmayı asla hak etmiyor.
Ama benim hakkımda söylenen yalanları gördüğümde 15 Temmuz’dan sonra hapse atılan binlerce insanın nasıl bir hukuk katliamının kurbanı olduklarını daha iyi anladım. Hakkında yalan söylenen tek insan ben olamayacağıma göre bu tür yalan dolu iddianamelerin zehirli bir sarmaşık gibi yargıya dolanıp onu boğduğunu kabul etmemiz gerekiyor.
(…) Bu iddianameyi okuduğunuzda, içinde sanıkların, sanık sandalyelerinin, avukat sıralarının, silahlı jandarmaların, kürsülerin, cübbelerin bulunduğu ve Adliye Sarayı diye adlandırılan yerlerin nasıl bir hukuk mezbahasına döndürüldüğünü rahatça kavrıyorsunuz.
(…) Size, hukuk sisteminin yakalandığı korkunç hastalığı, bu iddianameyi madde madde inceleyerek göstereceğim.
Bunu, Türkiye’de şu anda bağımsız ve âdil bir yargı bulunduğunu sanmak gibi safça bir yanılgıya düştüğüm için yapmayacağım.
(…) Ama ben, “hukuk bazen uyur ama asla ölmez” diyen atasözüne inanırım. Bugün vurulan, yaralanan, kanayan, komaya sokulan hukukun bir gün sağlığına kavuşup geri döneceğini biliyorum.
(…) Bu nedenle, iddianame olduğu söylenen bu köksüz ve temelsiz metni parça parça ederek, baskının biteceği, hukukun geri geleceği güne şimdiden bir belge bırakmak, bu iddianameye cevaben bir karşı iddianame yazmak için anlatacağım anlatacaklarımı.
İDDİANAME DENİLEN HUKUKÎ GARABET
Şimdi gelelim iddianame olduğu söylenen bu hukukî garabete. Ne diyor iddianame?
Birkaç yazımla, bir televizyon konuşmam dışında bu iddianamenin “darbeciliğimize” temel dayanak olarak sunduğu iddia şu:
Biz, darbeyi yönlendirdiği iddia edilen adamları tanıdığı iddia edilen adamları tanıyormuşuz.
(…) İnanmak çok güç biliyorum ama bu iddianame sayfalarca bunu anlatıyor.
Önce şunu sorayım, birini “tanımak” nasıl bir suç kanıtı olarak kabul edilebilir?
Bir suçluyu tanıyorsanız bu size suçlu yapar mı?
(…) Bir eylemden dolayı suçlanabilmeniz, o eylemden sorumlu tutulabilmeniz için bizzat o eylemi yapmış ya da o eyleme katılmış olmanız gerekmez mi?
(…) Peki, var mı öyle bir kanıt? Tabii ki yok.
Sadece yalanlara dayanan bir laf kalabalığı var.
(…) Zaten bu iddianameyi yazan savcı, bütün iddianame boyunca göreceğimiz üzere öyle “kanıt” falan gibi ayrıntılarla uğraşmak zorunda hissetmiyor kendini.
O suçluyor ya, yeter işte, daha ne kanıtı istiyorsunuz?
Bu iddianamede kanıt yerine sadece savcının suçlamaları var, onlar da yalan.
(…) [Ahmet Keleş isimli tanık] benim Uludere olayları sırasında “Devlet halkını bombaladı” diye manşet attığımı da söylemiş.
Bunun için tanığa gerek yok. O başlığı ben 2011’de attım, başlık gazetenin üstünde duruyor. Yargılandım, mahkûm oldum. Roboskî olaylarından dolayı mahkûm olan tek insan benim. Bombalayanlar, bombalama emrini verenler değil ben mahkûm oldum.
Ve, evet, bugün de aynen böyle düşünüyorum, devlet halkını bombaladı. Zavallı insanları öldürdü.
(…) Bütün bunları böyle ayrıntılı bir şekilde anlatıyorum çünkü bu savcının ve benzerlerinin nasıl bir pervasızlıkla insanların hayatlarını kararttıklarını, görevlerini nasıl kötüye kullandıklarını herkes görsün ve hukuk bir gün uyandığında bütün bunlar belge olsun istiyorum.
HUKUKTAN VAZGEÇTİM UTANMA DUYGUSU ARIYORUM
(…) Artık hukuktan vazgeçtim biraz utanma duygusu arıyorum. Ama o da yok. Zaten hukukun ırzına geçmek için önce hukukçuların utanma duygusunu kaybetmesi gerekiyor. Hukukçular utanma duygusunu kaybetmeseler bu kadar rahatça yalan söylemezler, hukuka ve adalete bu kadar rahat düşmanlık etmezlerdi.
(…) Ben ilk defa yargılanmıyorum. 300’e yakın davadan geçtim. Yazılarım nedeniyle yargılandım.
O yazıları kimin emriyle yazmışım?
Kim bana bunca davadan geçmeme yol açacak yazıları yazdırmış?
Askerî vesayetle kimin emriyle mücadele etmişim? Benim AKP’yi eleştirmek için birisinin lafına mı ihtiyacım var? Son beş yıldır yanlış politikalarıyla koca ülkeyi çökertmiş bir partiyi eleştirmek için neden bir talimata gerek olsun?
Beni hapse atabilirsiniz, hukuku hiçe sayabilirsiniz ama böyle terbiyesiz, saygısız davranamazsınız. İzin de vermem zaten.
(…) Bir iddianamenin kompozisyonunu düzenlemekten aciz, anadilini bile düzgün yazamayan bir adam kalkmış 35 senelik yazara “yazılarını emirle yazdın” diyor.
Hukuku unuttuk bari terbiyeyi unutmayalım.
CEMAAT LEHİNE SÜREKLİLİK ARZ EDEN HABERLER YAPMADIK. YAPSAYDIK DA SUÇ OLMAZDI
(…) Savcı, Taraf Gazetesi’nin “terör örgütü lehine süreklilik arz eden yayınlar yaptığını” da iddia ediyor.
Bayılıyorum böyle muğlak, afaki, boş lafların hukuk diye ortaya konmasına.
“Terör örgütü” dediği benim gazetecilik yaptığımda adı “Cemaat” olan örgüt.
Onun “lehine süreklilik arz eden” yayınlar yaptığımı ileri sürüyor. Bir başkası da kalkıp “cemaat aleyhine süreklilik arz eden” haberler yaptığımı söyleyebilir.
Cemaat’in bizim yayınlarımızdan şikâyetçi olduğunu, bize bunun için üyelerini gönderdiğini zaten ben açıkça yazıp okuyucularımıza duyurmuştum.
(…) Taraf Gazetesi, hiçbir dönemde Cemaat “lehine süreklilik arz eden” haberler yapmadı.
Yapsaydı da suç olmazdı.
Savcı “örgüt lehine süreklilik arz eden” yayınlara ve söylemlere bakmak istiyorsa AKP’ye bakacak.
Cemaatin örgütlediği bir toplantıda Fethullah Gülen’e “muhabbetlerini” sunan Tayyip Erdoğan’a bakacak. Meclis kürsüsünden Gülen’i kendini parçalayarak savunan bugünkü Adalet Bakanı’na bakacak.
Cemaati sürekli savunanlar onlar.
Bu bir suçsa onlar neden tutuklu değil? Suç değilse bu boş laf bu iddianamede ne arıyor?
(…) [Savcının tanıdığımı iddia ettiği] üçüncü isim de Ekrem Dumanlı.
Şimdi benim Alaattin Kaya’yla, Önder Aytaç’la bir ahbaplığım yoktur ama Ekrem Dumanlı’yla vardır.
Ekrem, edebiyattan, sinemadan, bokstan, futboldan, benim de sevdiğim bu konulardan anlayan ve hoşlanan bir gazetecidir.
Onunla sohbet etmekten her zaman hoşlandım. Bir iki kere buluşup yemek yedik, bir kere de beraber Beşiktaş maçına gittik.
Ekrem Dumanlı’yla telefonda konuştuğum için üç müebbedi hak ediyorsam Beşiktaş maçına gittiğim için herhalde elli kere falan müebbedi hak ediyorumdur.
(…) Bizim savcı da dâhil birçok savcı son zamanlarda “suçlanan” insanlarla “konuşmayı” suç sayıyor.
Bir suç ortaklığının “kanıtlarını” ortaya koymuyorlar.
Bizatihi “konuşmayı” suç sayıyorlar.
(…) Son zamanlardaki bu uygulamanın karşılığını hukukta bulamayız.
Bunun karşılığını sadece Katolik Kilisesi’nin “aforoz etme” müessesinde bulabiliriz.
BALYOZ KUMPAS MIYMIŞ?
(…) Şimdi gelelim biraz daha ciddi konulara.
Önce şu Balyoz meselesinden başlayalım.
Bakalım bu Balyoz neymiş, öyle herkesin ağzını doldura doldura söylediği gibi “kumpas” mıymış?
(…) Ben daha net, daha açık, daha kesin biçimde, Balyoz haberine “kumpas” diyen bu savcı da dahil herkesle bir hesaplaşacağım.
Önce “Balyoz” denilen olay neydi, ne zaman, ne şartlar altında yapılmıştı ona bakalım.
Balyoz 2003 yılında yani dönemin MİT Başkanı Şenkal Atasagun’un Mustafa Balbay’a “Birinci Ordu darbeye hazır” dediği, dönemin genelkurmay başkanının Birinci Ordu komutanına “Sen darbeye mi hazırlanıyorsun” diye sorduğu dönemde yapılan bir “sıkıyönetim hazırlığı” semineri.
Genelkurmay, Birinci Ordunun hazırlıklarının farkında olduğu için “asla sıkıyönetim hazırlıklarını görüşmeyeceksin, asla iç sorunlarla ilgili hazırlık yapmayacaksın” diye kesin emir veriyor.
Bir emir yetmiyor, aynı konuda ikinci bir emir daha gönderiyor.
Birinci Ordu’nun generalleri ne yapıyor?
(…) Bütün siyasî parti liderlerini gözaltına almak, isim isim saydıkları belediye başkanlarını değiştirmek, tutuklayacakları 200 bin kişiyi yerleştirecekleri stadyumları belirlemek, “halkı yanlarına çekmek” amacıyla Yunanistan’la bir çatışma çıkarmak için hazırlıklarını ve planlarını görüşüyorlar.
Hazırlıklarını yaptıkları daha epey konu var ama bence bu kadarını saymak bile yeterli.
Bu hazırlıkları belirleyen konuşmaları da komutanlarının emriyle kaydedip kasete alıyorlar.
Benim generallerin bu hazırlıkları yaptıklarına dair kanıtım, gerçekliği tartışmalı olan CD’ler değil. Bizzat kendileri tarafından kayda alınan konuşmalar.
O konuşmaları dinleyen herkes bu hazırlıkları dehşetle görür.
(…) Şimdi Balyoz haberine “kumpas” diyen herkesin cevap vermesi gereken bir soru var.
Basit bir soru.
(…) Bugün Birinci Ordu’nun generallerinin toplanıp, Genelkurmay’ın “asla iç meselelerle ilgili hazırlık yapmayacaksın” emrine açıkça karşı gelerek, “bütün siyasî partilerin liderlerini” gözaltına alma hazırlıkları yapmaları yasal ve doğal mıdır?
(…) Buna gür bir sesle ve açıkça cevap vereceksiniz.
(…) Eğer bugün generallerin böyle hazırlıklar yapmalarının suç olduğunu kabul ediyorsanız, bunun 2003 yılında yapılmış olmasının suç olduğunu da kabul etmek zorundasınız.
Ve bir suçun belgelerini bulan gazetecinin o belgeleri yayınlaması hem hakkı hem görevidir.
ERGENEKON’UN VARLIĞINA KESİNKES İNANIYORUM
Sayın Yargıç,
Ben “Balyoz” haberlerini yayımladığımda askerî vesayet hâlâ devam ediyordu.
Bugün AKP’nin medyası olduğu gibi o zaman da askerî vesayetin medyası vardı.
Bugün korkak ve çıkarcı gazetecilerin AKP’ye yaranmaya çalışması gibi o gün de korkak ve çıkarcı gazeteciler generallere yaranmaya çalışıyorlardı.
Eğer benim yayımladığım Balyoz haberlerinin benzerlerini daha önce yayımlama cesaretini göstermiş olsalardı bu ülke böyle bir darbe çöplüğüne dönmezdi.
Bu cesareti hiçbir zaman gösteremediler.
Askerî vesayetin baskısı altında ezilen solcuların, Kürtlerin, aydınların, yazarların, gerçek dindarların acılarına sırtlarını döndüler.
Şimdi medyanın önemli bölümü aynı utanmazlığı AKP döneminde sergiliyor.
(…) Ergenekon soruşturmaları Taraf Gazetesi açılmadan çok önce başladı.
Biz daha sonra o davanın haberlerini diğer gazetelerle birlikte verdik.
Ergenekon’un varlığına kesinkes inanıyorum. Ergenekon dediğimiz devletin içine yerleşmiş suç çeteleri. Susurluk çetesi gibi, 17 bin insanı faili meçhul cinayetlerle kurban edenler gibi, Danıştay saldırısını örgütleyen güç gibi, Malatya Zirve katliamını kışkırtanlar gibi, öldürdükleri insanları “Sapanca ölüm üçgenine” atanlar gibi, Hrant Dink cinayeti gibi… Daha böyle epey suç sayabilirim.
Ben bu çetelerin ortaya çıkarılmasını kesinlikle destekliyordum. Bugün de destekliyorum.
Ne yazık ki bizim iddianameyi yazan savcının 15 Temmuz soruşturmasını sulandırıp ana mecrasından saptırması gibi birileri de Ergenekon soruşturmasını sulandırıp çarpıttı.
Suç örgütlerini devletin içinden temizleme imkânı yok edildi.
Yazık oldu.
KANITA GÖRE DEĞİL SAVCININ HİSSİYATINA GÖRE
(…) Şimdi bu savcıya da acımıyor değilim. Ona yazarları hapse atmasını ve onları orada tutmasını söylemişler. O da bunu yapabilmek için bir imkânsızlığın peşine düşerek bizi 15 Temmuz darbesiyle ilişkilendirmeye uğraşmış.
(…) Anladığım kadarıyla kurduğu mantık silsilesi şöyle işliyor:
“Darbenin olacağını biliyordunuz, demek darbeciler size darbe olacağını söyledi, darbeciler bunu size söylediğine göre demek sizin darbecilerle doğrudan ilişkiniz var, doğrudan ilişkiniz olduğuna göre demek siz darbenin destekçisi ve parçasısınız.”
Kurduğu mantık silsilesi bu.
Peki, bu mantık silsilesinin dayandığı bir kanıt var mı?
Hayır, tek bir kanıt bile yok.
Peki, ne var?
Savcının “kanaati” var, “ben öyle hissettim” demeye getiriyor.
Savcının hissiyatı bizim davada kanıt yerine geçiyor.
Savcı öyle hissetmiş, o zaman yazarları hapse atalım.
Hukukun geldiği nokta bu işte.
SUÇLULARIN HUKUKU İKTİDARDA OLDUĞU İÇİN HAPİSTEYİM
(…) Ben suçlu olduğum için değil, “suçluların hukuku” iktidarda olduğu için hapisteyim.
Bazen olur böyle şeyler. Hukuku savunduğun, haklı olduğun için hapse girersin. Suçu işleyen de savcı rolüne girebilir.
Ama kimse korkmasın, telaşlanmasın. Bu çok uzun sürmez. Hukuk bir gün uyanır.
Konuşmamdan savcının büyük harflerle “yazmadığı” bir cümlemi okuyorum şimdi:
“Öyle bir anlatıyorlar ki Erdoğan sanki hayatı boyunca burada kalacak. Erdoğan iki sene sonra gidecek. Seçim geliyor, iki sene sonra seçimde ne olacağını kimse bilemez.”
Savcının bu cümleyi neden büyük harflerle yazmadığını anlıyorsunuz herhalde.
“Ertesi gün darbe olacağını bildiğini” iddia ettiği adamlar, iki sene sonra Erdoğan’ın seçimle gideceğini konuşuyorlar.
(…) Erdoğan’ın üstünde durduğu zemin sağlam mıymış?
[Referandumda] toplumun yarısı sinmedi, korkmadı, dimdik ayakta durdu. Ve AKP’lilerin hiç hesap etmediği yepyeni bir “demokrasi platformu” oluştu.
Bu arada gözümüzün önünde bir rol değişiminin yaşandığını gördük.
Bir zamanlar askerî vesayetin ve baskının partisi olan CHP, Kılıçdaroğlu’nun liderliğinde demokrasinin temsilcisi hâline gelirken, “cumhuriyeti demokrasiyle taçlandırmayı” bir proje hâline getirirken, bir zamanlar demokrasinin temsilcisi olan AKP baskının, zorbalığın, vesayetin temsilcisi hâline geldi.
(…) Yüzde ellinin baskıya “hayır” dediği cesur bir toplumda zorbalık rejimi çok uzun süremez.
Söylediklerimiz daha bir yıl geçmeden gerçekleşiyor.
Savcı bizi neyle suçluyor?
Gerçekleri ve gelişmeleri görmekle mi?
Gerçekleri söylemekle mi?
(…) Askerî vesayet aynen böyle yıkıldı.
Hayatla değil ölümle özdeşleşti. Ölümü yüceltti, ölümü kutsadı.
Toplumu yordu, bıktırdı ve yıkıldı.
Şimdi aynı şeyi AKP yapıyor.
Ölümü kutsuyor, ölümü yüceltiyor, sürekli şehadet propagandası yapıyor, gençlere hayat yerine ölüm vaat ediyor.
Ölümün ürkütücü karanlığına sokuyor bütün ülkeyi.
Yoruyor, bıktırıyor toplumu.
Onun için de gidecek iktidardan.
(…) Türkiye hızla bir çöküşe gidiyor.
“Bunu yapmayın” dediğimiz için mi darbeci oluyoruz?
(…) Zorbalık, eline silah geçirmiş zayıflıktır. Zorbalık arttıkça zayıflık da artar.
Sonunda zorbalık yenilir, hukuk galip gelir.
Savcının bizi tutuklatma nedeni olan bu konuşmanın neredeyse her satırında hukuka sahip çıkıyoruz, neredeyse bütün konuşma bir hukuk savunması ama hukuku savunmak savcı tarafından darbecilik sayılıyor.
Ve biz hapis yatıyoruz.
Bu ülkede hapis yatmamak için hukuk düşmanı mı olmak gerekiyor?
AKP, ARADIĞI SAVCIYI BULMUŞ
(…) Gene iddianamedeki konuşmamdan büyük harflerle yazılmış bir cümle:
“Haklı adamlar hapisten de mücadeleyi kazanır. Haksız adamlar sarayda da kaybeder.”
Büyük harflerle yazdığına göre savcı bu cümlede de suç buluyor.
Savcı bu cümlede neye itiraz ediyor?
Haklıların kazanamayacağını mı, haksızların kaybetmeyeceğini mi düşünüyor?
“Haksızlar kaybeder” demeyi mi yasaklamaya çalışıyor?
(…) Bizim savcının en tahammül edemediği laf galiba “hukuksuzlukların hesabı sorulacak” lafı.
Nasıl bir hukuk adamıysa, hukukun hiçbir yolsuzluğun, hukuksuzluğun, suçun hesabını soramayacağı bir düzen istiyor.
Bu savcının istediği düzende suç işleyenler değil, “suç işleyenlere hesap sorulacak” diyenler cezalandırılıyor.
AKP, aradığı savcıyı bulmuş.
Bunlardan kaç tane daha var acaba? Yargı sisteminin içinde daha kaç kişi bu ülkenin hukukunu ve ekonomisini çökertmek için faaliyet gösteriyor?
(…) Şimdi gelelim savcının bu konuşmayı suçlamak için yazdığı sonuç bölümüne.
İlk cümlesine bayıldım.
Çaresizlikten aklı karışmış bu savcı bende bazen bir acıma ve sempati duygusu uyandırmıyor da değil.
Savcı, bizi programda “Cumhurbaşkanı Erdoğan ve hükümet üyeleri hakkında tehdit ve hakaretvari söylemlerde bulunmakla” suçluyor.
Anlatımın kusuruna bakmayın. Anadilini düzgün kullanamadığı için cümleyi böyle yazmış.
Bizim Erdoğan’ı ve hükümeti tehdit edecek bir güce sahip olduğumuzu düşünmesi çok sevimli değil mi gerçekten?
(…) Uyarmayalım mı iktidarı?
Savcı, “uyarmayın, eleştirmeyin, konuşmayın” diyor.
Savcının bunu söylemeye hakkı yok.
Benim iktidarın hukuksuzluklarını eleştirmem savcıyı hiç ilgilendirmez.
Onun işi iktidarın hukuksuzluklarını izlemek, soruşturmak, kanıt bulduğunda dava açmak. Ama nerede onda bu cesaret…
O, hukuksuzluğun değil, hukuksuzluğu eleştirenlerin peşine düşüyor. Tipik bir AKP dönemi savcısı.
BEN SİZİN KORKUTABİLECEĞİNİZ BİR ADAM DEĞİLİM
(…) Savcı, 15 Temmuz’da darbe olacağını bildiğimizin ve darbecilerle “fikir ve eylem birliği içinde olduğumuzun” kanıtı olarak hangi sözümü kanıt gösteriyor?
“AKP iktidarı ülke yönetiminden gidecek” demişim.
Aynen böyle düşünüyorum.
Bir siyasî partinin iktidardan gideceğini söylemek nasıl darbecilerle “eylem birliği” içinde olduğumuzu kanıtlıyor?
(…) Üç müebbet bana az geldi. Bunu altı müebbede çıkarmak için bir daha söyleyeyim:
AKP iktidardan gidecek. Ve yargılanacaklar.
Üstelik büyük bir ihtimalle bu ilk seçimde olacak. Referandum sonuçları bunun ilk işaretlerini verdi zaten.
(…) Savcının bizden talebi hep aynı:
“Gerçekleri söylemeyin.”
Tehdidi hep aynı:
“Gerçekleri söylerseniz sizi hapse atarım.”
Benim de savcıya cevabım şu:
Senin hapishanen bana vız gelir, ben gerçekleri söylerim. Siz söylenmesinden korkacağınız işler yapmayın. Masum insanları öldürmeyin, yolsuzluk, hırsızlık, adaletsizlik yapmayın.
Ben hayatım boyunca gerçekleri söyledim, bundan vazgeçecek değilim.
Benim hapishaneden korkacağımı, önümde kalan birkaç yılı hapiste geçirmek fikrinden dehşete düşeceğimi bekleyenler varsa, onlara da cevabım şu:
Boşuna beklemeyin. Ben sizin korkutabileceğiniz bir adam değilim.
Önümdeki birkaç yıl için arkamdaki onlarca yılı korkaklık ederek çöpe atacak biri de değilim.
Ayrıca Hüseyin Cahit’in ünlü sözünü biraz değiştirerek şunu da söyleyeyim:
Böyle bir davanın iddianamesini yazan savcı olmaktansa, böyle bir davanın sanığı olmayı, hayatımın geri kalanını hapiste geçirmeyi daha onurlu bulurum.
(…) Ben “fikir özgürlüğü yok” diyerek soruşturmaları da itibarsızlaştırıyormuşum.
Önce savcıya kötü haberi vereyim.
Soruşturmalarınızın en küçük bir itibarı yok. Ne Türkiye’de ne dünyada.
Soruşturmalarınızı itibarsızlaştırmak için kimseye de ihtiyacınız yok. İddianame diye yazdığınız yalanlarla bu işi bizzat kendiniz yapıyorsunuz zaten.
İtibarsızsınız.
“Fikir özgürlüğü yok” demek suçmuş.
160’tan fazla gazeteciyi hapse atacaksınız, binlerce akademisyeni tek bir kararnameyle işten çıkaracaksınız, bir de “fikir özgürlüğü var” diyeceksiniz, öyle mi?
Fikir özgürlüğünün zerresi yok bu ülkede.
Askerî vesayet günlerinden bile daha beter, daha rezilâne bir baskı düzeni var sadece.
SİZ DE KENDİ KARARLARINIZLA YARGILANACAKSINIZ
(…) Bütün bu iddianamenin, bu iddianamenin içindeki yalanların özeti bu.
Bu iddianamedeki yalan dolu suçlamalara vereceğim cevaplar bunlar.
Bir tek kanıt bile ortaya koyamayan bu yalan dolu iddianamenin tek amacı insanları korkutmak ve susturmak.
Dünyanın hiçbir gelişmiş demokratik ülkesinde insanlar bu suçlamalarla hapse atılıp yargılanmaz.
Sırf fikirlerimizden ve eleştirilerimizden dolayı bizi hapse atıp yargılamak bu ülkenin ve bu ülkenin yargı sisteminin utancıdır.
İnsanları nedensiz yere tutuklayan, yalan dolu iddianamelerle insanları yargılayan bugünkü adalet sistemine güvenim yok.
O nedenle bir talebim de yok.
Vereceğiniz kararın benimle bir ilgisi olmayacak.
John Fowles, bir romanında “dünyadaki bütün yargıçlar verdikleri kararlarla yargılanır” der.
Doğru bir söz.
Bütün yargıçlar kendi kararlarıyla yargılanır.
Siz de kendi kararlarınızla yargılanacaksınız.
Nasıl yargılanmak istiyorsanız, hakkınızda nasıl hüküm verilmesini istiyorsanız, nasıl hatırlanmak istiyorsanız öyle karar verin.
Hakkında hüküm verilecek olan sizsiniz çünkü…
(TR724)
